Tygerberg Hospital

11 december 2019 - Kaapstad, Zuid-Afrika

Het is alweer een tijdje geleden, maar daar ben ik weer!

De afgelopen weken/dagen is er weer het een en ander gebeurd! En wat gaat de tijd snel! Ik ben nu bijna 4 weken in Kaapstad maar het voelt pas als een week.

Vorige week stond ik op de baby afdeling. Toen ik de vitale functies (pols, ademhaling, temperatuur en saturatie) aan het meten was, merkte ik dat het met een baby’tje niet zo goed ging. Ik heb dit doorgegeven aan de hoofd verpleegkundige en uiteindelijk wilde ze toch voor de zekerheid even langs het ziekenhuis gaan. Ik hoor je al denken, een ziekenhuis? Daar loop je toch ook stage?

Het St. Josephs home is eigenlijk meer een tussenstop. Als de kinderen klaar zijn in het ziekenhuis gaan ze naar St. Josephs om bijvoorbeeld te revalideren, of de zorg te krijgen die ze thuis niet kunnen krijgen.

Maar met het baby’tje ging het dus niet goed, ze was heel benauwd. Aan mij werd gevraagd of ik mee wilde naar het ziekenhuis, zodat ik kon helpen met het vervoeren van alle spullen. Natuurlijk wilde ik dat, ik was erg benieuwd naar het ziekenhuis namelijk. We gingen naar Tygerberg Hospital.

Ik heb van begin tot het eind mijn ogen uitgekeken. De Baby werd vervoerd met een busje van St. Josephs. Ze werd met kinderwagen en al in de achterbak gezet en de verpleegkundige moest dan vanaf de achterbank de kinderwagen vasthouden. Het ging wat moeizaam, maar uiteindelijk is iedereen veilig aangekomen bij het ziekenhuis. Het ziekenhuis was streng beveiligd, voor bezoekers staat er een douane bij de ingang en iemand moet een groot hek openen voor je de afdeling op komt.

Het was een grote chaos, overal liepen verpleegkundige, moeders, kinderen, baby’s en er werd een hoop gehuild. Wij mochten gelijk naar een zaal toe met 6 bedden. Nouja, bedden.. het leek meer op een brancard met een lakentje eroverheen.

Een verpleegkundige kwam gelijk de vitale functies checken en toen kon het wachten beginnen.

Het ziekenhuis leek op het eerste gezicht van binnen ergens best wel op een Nederlands ziekenhuis, alleen dan wel wat minder strak en wat ‘armoediger’. Tijdens het wachten vielen mij echter veel dingen op die wel degelijk anders zijn. Zo lag er op het bed een lakentje, die denk ik al lange tijd niet is verwisseld. De bloeddruppels van het vorige kind lagen er nog op. In de kamer stond ook nog een grote verhuisdoos waar ze alle gevaarlijke/besmettelijke/vieze spullen in gooien. Totaal niet hygiënisch en zeker niet veilig.

Uiteindelijk kwam er een man naar ons toe. Het leek in mijn ogen gewoon op een bezoeker, hij had gewone dagelijkse kleren aan en een grote schoudertas om. Dit bleek dus iets van een verpleger/arts te zijn. Hij kwam met een sonde de neus doorspoelen. Toen hij de sonde op maat wilde knippen, pakte hij een grote knutselschaar uit zijn schoudertas, erg hygiënisch weer ;)

Later kwam er nog een andere arts om bloed af te nemen en een infuus te prikken, de baby moest namelijk een paar nachtjes blijven. In Nederland zie je niet vaak dat de arts zelf prikt, dus dat vond ik al bijzonder om te zien. Maar deze arts had het ook nog niet zo vaak gedaan geloof ik , hij liep namelijk erg te klungelen. Het bakje met alle materialen uit de verpakking moest namelijk steriel blijven (zonder bacteriën en dus helemaal schoon en door niks anders aangeraakt), dit is hem zeker niet gelukt. Alles raakte elkaar aan en toen hij zijn steriele handschoenen aandeed raakte hij nog steeds van alles aan. Hierdoor raken de handschoenen besmet en is er een grotere kans op infecties bij het inbrengen van het infuus. Niet zo slim dus. Wat ik wel knap vond, is dat hij in een keer goed prikte bij het kleine baby’tje (die overigens niet gehuild heeft!!). Maar toen kwam het bloed afnemen. Het bloed dat eruit kwam druppelen bij het infuus prikken ving hij op in verschillende bakjes, om vervolgens met zijn mond de dop erop te draaien. Dit vond ik zo raar om te zien, vooral omdat het bloed afnemen zo, hier dus normaal is.

Uiteindelijk moesten we wachten tot er een bed vrij was op de afdeling.

Al met al ben ik ongeveer 4 uur in het ziekenhuis geweest. Het was super interessant en leerzaam om te zien hoe een echt ziekenhuis er nou uitziet. Het was sneu voor de baby, maar ik vond het erg leuk dat ik mee mocht naar het ziekenhuis.

Foto’s

4 Reacties

  1. Mama:
    11 december 2019
    Wat een ervaring en wat zorgelijk hoe het in het ziekenhuis er aan toe gaat. Beseffen we maar weer hoe goed het allemaal in Nederland geregeld is. ❤️
  2. Annette:
    11 december 2019
    Weer een mooi verhaal Isabelle!
  3. Elly Buis:
    12 december 2019
    Lieve Isabel,
    Wat bijzonder om van grote afstand mee te leven. Mooi ook dat je de kans kreeg om mee naar het ziekenhuis te gaan. Weer een ervaring rijker en weer verwonderd hoe de zaken aan de andere kant van de wereld verholpen worden. Wat mogen wij blij zijn dat wij hier wat anders gewend zijn. Ik kijk weer uit naar je volgende verslag.

    Gr. Elly
  4. A.G.M. de Vreede:
    17 december 2019
    Je maakt wat mee zeg, je bent super goed bezig!! Triest hoe dat daar gaat, wat hebben wij een rijkdom hier. Succes verder 😘